ช่วยลุ้นช่วยติดตามเชียร์พวกเขาได้ในนวนิยายเรื่องยาว กรรมลิขิต ผ่านจินตนาการอันโลดแล่นอีกครั้งกับคนแดนไกลแต่หัวใจคงเดิม
โดย รุทธิ์ อีเกียแดง
ตัวอย่างบางตอน....
(บทบรรยาย) ผู้เขียนใช้ภาคภาษาไทยครับ
(บทสนทนา) ผู้เขียนใช้ภาคภาษาอีสานนะครับ
" เอ้อ...แล้วพวกมึงสามคนซือจั่งได๋กันแนหล่ะ " เสียงหลวงพ่อพระครูฯผู้มีอภิญญาเป็นเลิศในแทบทุกด้าน เอ่ยปากถามพร้อมกับจ้องมองไปยังเด็กทั้งสามคนที่กำลังนั่งก้มหน้าสงบเสงี่ยมอยู่ยังเบื้องหน้าของท่าน
" ผมซือขวัญครับ... ผู้นี้ซือไผ่ ส่วนถัดไปซือว่าจักรครับ พวกผมเป็นหมู่กันครับหลวงพ่อ " เด็กชายตัวน้อยที่ชื่อขวัญเอ่ยปากบอกพร้อมกับพนมมือไหว้ แสดงให้เห็นว่าผ่านการอบรมบ่มนิสัยมาพอสมควร
" เออ...ดีๆ ซูมื้อนี้มันแฮ่งต๊ะหาเณรน้อยยากอยู่ บวชเข่ามากะดีแล้วหล่ะ สิได้เล่าเฮียนเขียนอ่านไปนำ วัดหลวงพ่อนี่กะเปิดสอนนักธรรมอยู่คือกัน คันตั้งใจเฮียนหลวงพ่อกะสิส่งให่ได้เฮียนจนได้ดิบได้ดีเป็นมหาพุ้นหล่ะ " ท่านเอ่ยและยิ้มอย่างมีเมตตา
" จั่งซั่นกะถือว่าเป็นวาสนาของลูกๆมันหล่ะขอรับหลวงพ่อพระครูฯ กระผมกะหวังว่าพอสิให่พวกมันฮู้จักควมแน เป็นคนดีต่อไปในข้างหน่าแค่นี้กะดีใจแล้วหล่ะขอรับ " ทิดจวนพ่อของเจ้าขวัญที่นั่งอยู่ข้างหลังของลูกชายพูดพร้อมกับยิ้มปีติเมื่อได้ยินทางหลวงพ่อพระครูฯท่านบอก
" ฉันกะบ่มีปัญญาสิส่งลูกมันเฮียนคือคนอื่นเขาดอกจ้าหลวงพ่อใหญ่ พอดีลูกมันมาขอฉันว่าอยากสิบวชเฮียนเอา กะเลยพากันเห็นดีนำ " เสียงป้าไหม แม่ของเจ้าไผ่พูดสนับสนุนทิดจวนอีกที
" เออ ..เออ..ดีแล้วหล่ะแต่ว่ามันเกิดปีได๋หล่ะสามคนหนิ " หลวงพ่อพระครูฯเอ่ยถาม
" มันเกิดปีมะเมียขอรับ" .........................
(ขอบพระคุณทุกๆท่านที่ติดตามอีกครั้งครับ)
...นิยายเรื่องนี้ตัวผมเองต้องการสื่อถึงการทำคุณงามความดีและบทสุดท้ายของการได้รับในสิ่งที่ตัวละครแต่ละตัวกระทำลงไป นี่เป็นละครกฏแห่งกรรมก็ว่าได้ แม้เนื้อหาจะไม่เฉียบคมแต่ตัวผมเองก็พยามสื่อออกมาในรูปแบบของตัวเองฉบับมือสมัครเล่นที่ใช้เวลาที่ว่างส่วนหนึ่งทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ โดยผ่านจินตนาการอันไร้ขอบเขต...
(รุทธิ์ อีเกียแดง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น