น้ำตาลเรียกพี่

ตอน น้ำตาลเรียกพี่

บทโดย

อีเกียแดง แห่งรัตติกาล

ณ..อำเภอพระสมุทรเจดีย์ จังหวัดสมุทรปราการ เวลา 19.25 น.


แสงไฟสลัวๆออกสีขาวนวลปนฟ้าทำให้บรรยากาศภายในร้าน ริวแอนด์รุทธิ์ ดูจะมีเสน่ห์มนต์ขลังดึงดูดลูกค้าเข้ามาใช้บริการอยู่ไม่ขาดระยะและส่วนมากมักจะเป็นคู่รักที่เข้ามาเป็นแขกประจำ คงอาจจะเป็นเพราะว่ารสชาดของอาหารที่ทางเจ้าของร้านหนุ่มไฟแรงได้คัดสรรเลือกกุ๊กสาวฝีมือเยี่ยม แถมพร้อมด้วยดีกรีแห่งความสวยในระดับเกรด A มาโชว์ฝีมือให้ลูกค้าได้ลิ้มลองและโชว์รอยยิ้มหวานๆให้กับทางเจ้าของร้านได้ชม ( เอ๊ะ!!! ยังไงเนี่ยะ!! )

ร้านแห่งนี้ถูกตกแต่งแบบคลาสสิคตามสไตล์เจ้าของร้านหนุ่มไฟแรงผู้มีนามแฝงว่า " อีเกียแดง แห่งรัตติกาล " ต้นไม้พุ่มเตี้ยและดอกไม้ถูกตั้งประดับประดาอยู่ตามจุดต่างๆ ส่วนโต๊ะอาหารนั้นถูกจัดตั้งไว้ระยะห่างกันพอสมควร คงเป็นเพราะเจ้าของร้านแห่งนี้เข้าใจซึ้งถึงการบริการว่าคู่รักทุกคู่ต้องการความเป็นส่วนตัว ความเงียบสงบ และความโรแมนติก การที่ได้พาคนที่เรารักออกมาทานอาหารข้างนอก และเมื่อเป็นร้านที่บรรยากาศสงบเงียบ คลาสสิคเช่นนี้ มันทำให้ชีวิตคู่ช่างดูสดใส มีชีวิตชีวา กระดี๊กระด๊าเหมือนปลากระเดิด โอ๊ะ ปลากระดี่ได้น้ำเป็นไหนๆ อย่างน้อยการที่โต๊ะอาหารตั้งอยู่ห่างกันและมีต้นไม้พุ่มเล็กๆปิดกั้นสายตาจากโต๊ะอื่น บวกกับไฟสลัวๆภายในร้านมันทำให้การ จก ง่ายขึ้น และไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะมองเห็นการจกของเรา ( จก ผ้าเช็ดปากมาเช็ดปากให้คนฮัก ผู้สาวผีบ้าอีหยั๋งกินเหี่ยปากเหี่ยคอกะด้อ หึย...)

" ตุ้ม!! พี่ว่าปีหน้าพี่จะให้ทางผู้ใหญ่ไปขอตุ้มกับทางคุณพ่อคุณแม่ของตุ้มนะ ตุ้มมีความเห็นว่าอย่างไร " เสียงของชายหนุ่มวัยกลางคน หน้าคมเข้มดูภูมิฐาน เอ่ยถามดรุณีนางที่นั่งอยู่เบื้องหน้า ซึ่งขณะนี้เธอกำลังใช้มือทั้งสองข้างฉีกต่อนปลาร้าให้ขาดออกจากกัน ซึ่งตอนนี้บนโต๊ะมีอาหารวางอยู่หลายรายการ รอยยิ้มที่ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อยพร้อมมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม



" เปลี่ยนเป็นกำนันมาขอไม่ได้เหรอพี่ ผู้ใหญ่ตุ้มว่ามันไม่จี๊ดค่ะ..คริ.คริ. " เธอหัวเราะออกมาเบาๆ เล่นเอาชายคนรักกลั้นหัวเราะกับอารมณ์ขันของเธอไม่ได้พลางนึกในใจ ( คนบ้าอะไรว๊ะ!!!ขันเก่งยิ่งกว่าไก่และนกเขาเสียอีก )



" เอาอย่างนี้ก็แล้วกันเดี๋ยวพี่จะให้ทางพันเอกหัวหน้าสายงานโดยตรงของพี่เป็นธุระในการไปสู่ขอตุ้มเอง ดีไหมคนดี " ชายหนุ่มเอ่ยจริงจังพร้อมกับให้คำมั่นสัญญากับเธอ มันทำให้รอยยิ้มของเธอฉีกกว้างยิ่งกว่าฉีกต่อนปลาร้าเมื่อสักครู่นี้ เธอหยุดให้ความสนใจกับต่อนปลาร้าไปชั่วขณะกลับมาให้ความสนใจกับใบหน้าของชายคนรักแทน มือของเธอสั่นเทาเล็กน้อย น้ำตาคลอ ไม่นึกไม่ฝันว่าชายหนุ่มคนนี้คือลูกผู้ชายตัวจริง (ที่ทางกระทิงแดงเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ)

เขาคนนี้แหล่ะที่เธอเฝ้าตามหามานานแสนนาน มือเรียกเล็กปุ้มๆของเธอถูกยื่นเข้าไปสัมผัสกับใบหน้าคมเข้มมันทำให้ชายหนุ่มถึงกับผงะ!! ตาเบิกโพลงคงจะไม่นึกฝันว่าจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ดรุณีนางอันเป็นที่รักของเขาคงจะตื้นใจเป็นที่สุดจนไม่สามารถบังคับควบคุมตัวเองได้ นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ใบหน้าได้สัมผัสกับมือเรียวปุ้มๆของเธอ ชายหนุ่มยิ้มเจื่อนๆเล็กน้อยเมื่อมือของเธอยังสัมผัสอยู่ที่ใบหน้าของเขา พลางนึกฉงนในใจว่า นี่มันคือกลิ่นความหอมจากนวลเนื้อของดรุณีนางหรือว่ากลิ่นของปลาร้ากันแน่!!

" ตุ้มรักพี่นะค๊ะ !! รักหมดไส้หมดพุงเลยค่ะ " เธอเอ่ยพร้อมกับยิ้มขณะที่มือยังสาละวนอยู่กับใบหน้าของเขา ชายหนุ่มนึกหัวเราะในใจ นี่เขาคงเลือกคนไม่ผิดจริงๆบนความหวานซึ้งเธอยังสร้างอารมณ์ขันให้เขาได้เสมอ จึงไม่แปลกใจเลยที่เวลาเขาอยู่กับเธอเขาจะผ่อนคลายหายเครียดเสมอ ความรักมันไม่จำเป็นต้องวิเศษหรือเลิศเลอเสมอไป แค่เรามีความสุขอยู่ในแต่ละช่วงแห่งการสัมผัสก็คงเพียงพอแล้ว



" พวงมาลัยครับ พวงละ10บาท..เอาบ่ แห่ะๆ!!.." เสียงจากอาคันตุกะร่างเล็กดังขึ้น ทำให้สาวเจ้าต้องดึงมือกลับมาในทันควัน แล้วหันไปให้ความสนใจกับเจ้าเด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะซึ่งตอนนี้ในมือมีพวงมาลัยอยู่ประมาณ10พวงเห็นจะได้



" เอามา5พวงบักหล่า..เอื้อยสิซื้อไปไหว้พระ." เธอบอกพร้อมกับยื่นเงินใบละ50บาทให้กับเด็กน้อย และมันสามารถสร้างรอยยิ้มให้กับเด็กน้อยผู้มีนามว่า " เจ้าริว " ในทันที พลางนึกในใจว่าวันนี้เจอคนใจดีเข้าให้แล้ว เด็กน้อยยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเดินหนีหายออกไปจากจุดนั้น...



" ตุ้มยังเป็นคนที่จิตใจงดงามเสมอนะ พี่ตัดสินใจเลือกคนไม่ผิดจริงๆ พี่ขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองว่าพี่จะรักและเฝ้าทะนุถนอมตุ้มของพี่ไปตลอดชีวิต " ชายหนุ่มให้คำมั่นสัญญากับเธออีกครั้ง สาวเจ้าดรุณีนางจ้องหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง แววตาทอประกายเหมือนแสงไฟรถดีแม็คในระบบไฟซีนอน เธอยืนขึ้นพร้อมกับยื่นแขนเหนี่ยงรั้งตัวของชายหนุ่มให้เองเอียงเข้ามาหา ริมฝีปากเผยอขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าแดงซ่านอาบไปด้วยสายโลหิตรักสิเหน่หาภายใน พร้อมจะประทับรอยฝีปากแห่งความรักให้กับชายอันเป็นที่รักด้วยความดูดดื่ม...



" เอื้อย!! ซื้ออ้อยเลี้ยงซ้างบ่ครับ..ถุงละ10บาท แห่ะๆ " เสียงนี้มันทำให้ดรุณีนางและชายหนุ่มผละออกจากกันในทันทีทันใด และต่างก็หัวเราะร่าเมื่อมองเห็นว่าเจ้าของเสียงคือ " เจ้าริว " เด็กขายพวงมาลัยคนเมื่อกี๊นี่เอง



( โอ๊ยย..อ้อยกำลังสิเข้าปากซ้าง.บักริวน้อยสิมาขายอ้อยไปเลี้ยงซ้าง พะนะ งึดหลาย..)